Ο ΠΑΟΚ, αναγνωρίζοντας τις ιδιαίτερες συνθήκες που ζει κάθε οικογένεια στους δύσκολους καιρούς τους οποίους περνάμε, απευθύνθηκε σε μία καταξιωμένη επιστήμονα, επίλεκτο μέλος της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, την κ. Νέλη Βυζαντιάδου, η οποία είναι ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων αλλά και επόπτρια και εκπαιδεύτρια ψυχοδράματος, και την οποία κάλεσε να συνδράμει με τις γνώσεις της και την εμπειρία της μέσω του acpaok.gr.
- Κυρία Βυζαντιάδου, αφού σας ευχαριστήσουμε για την εθελοντική σας προσφορά, πείτε μας κάποια πράγματα για εσάς...
- «Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου και διατηρώ το ιδιωτικό μου γραφείο. Σπούδασα Ψυχολογία στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Α.Π.Θ., μετεκπαιδεύτηκα στην Ψυχομετρία, τη Συμβουλευτική και τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό. Πιστοποιήθηκα ως ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων μέσω ψυχοδράματος και αργότερα έγινα επόπτρια και εκπαιδεύτρια ψυχοδράματος. Μετεκπαιδεύτηκα τέλος στη Συστημική Συμβουλευτική Ζεύγους.
Στο ιδιωτικό μου γραφείο παρέχω υπηρεσίες ατομικής, ζευγαρικής και ομαδικής Συμβουλευτικής – Ψυχοθεραπείας καθώς επίσης συντονίζω ομάδες αυτογνωσίας και βιωματικά σεμινάρια. Εδώ και λίγους μήνες έβαλα στη ζωή μου τις διαδικτυακές συνεδρίες αποδεικνύοντας πως η προσαρμοστικότητα είναι απαραίτητο ψυχικό πλεονέκτημα σε περιόδους κρίσης.
Μου αρέσει ιδιαιτέρως η επικοινωνία με τον κόσμο και φροντίζω να την ικανοποιώ μέσα από διαδραστικές ομιλίες και δρώμενα που απευθύνονται σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για θέματα ψυχικής υγείας και ανθρωπίνων σχέσεων.
Η συγγραφή είναι κάτι που αγαπώ από μικρή και αφιερώνω πολύ χρόνο σε αυτό. Έχω γράψει ήδη 6 βιβλία και συνεχίζω να εμπνέομαι για τα επόμενα».
- Σας ευχαριστούμε και πάλι, πάμε λοιπόν...
N. Βυζαντιάδου: «Οικογένεια και καραντίνα»
Καραντίνα, lockdown, εγκλεισμός είναι κάποιες μόνο από τις έννοιες με τις οποίες εξοικειωθήκαμε τους τελευταίους μήνες και όπως φαίνεται θα συνεχίσουμε να τις έχουμε στην καθημερινότητά μας για αρκετό ακόμα καιρό. Πώς επηρεάζουν όμως όλα αυτά τη ζωή μιας οικογένειας; Τι αλλάζει στην αλληλεπίδραση των μελών της και τι δοκιμάζεται στις μεταξύ τους σχέσεις;
Το πρώτο που έχει αλλάξει ασυζητητί είναι η ρουτίνα που υπήρχε σε κάθε οικογένεια και η οποία περιελάμβανε συγκεκριμένες δράσεις εντός και εκτός σπιτιού. Για παράδειγμα τα παιδιά πήγαιναν καθημερινώς στο σχολείο και σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως φροντιστήριο, γυμναστήριο, ωδείο ενώ στον ελεύθερο χρόνο τους έβλεπαν φίλους και συγγενείς. Αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν καθώς ο υποχρεωτικός εγκλεισμός τα κρατά μακριά από αυτές τις συνήθειες. Δεν άλλαξε όμως το ημερήσιο πρόγραμμα μόνο για τα παιδιά και τους έφηβους. Άλλαξε και για τους γονείς μια που πολλοί μπήκαν σε τηλεργασία και άλλοι σε αναστολή εργασίας με συνέπεια να έχουν χάσει τη ροή που είχαν στην καθημερινότητά τους. Είναι γνωστό πως όταν χάνουμε τις συνήθειες μας μπερδευόμαστε και χρειαζόμαστε αρκετό χρόνο προκειμένου να διαχειριστούμε αυτό το μπέρδεμα και να δημιουργήσουμε άλλες συνήθειες που θα αντικαταστήσουν τις παλιές και θα δώσουν ξανά ένα ρυθμό στη ζωή μας. Γνωστό είναι επίσης ότι η ρουτίνα μας προσφέρει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο με τη σειρά του βοηθά ώστε να νιώθουμε ασφαλείς. Όταν λοιπόν χάνουμε αυτό το πλαίσιο, το πλαίσιο της ρουτίνας, σε έναν πρώτο χρόνο νιώθουμε ανακούφιση γιατί θα έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό (π.χ. να κοιμηθούμε περισσότερο, να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να δούμε ταινίες) και σε ένα δεύτερο χρόνο αρχίζουμε να αγχωνόμαστε γιατί χρειαζόμαστε το πρόγραμμα που μας κρατά δραστήριους και σε ρυθμό.
Το δεύτερο που άλλαξε στην οικογένεια είναι η αυτονομία που είχε κάθε μέλος της και η οποία ορίζεται τόσο ως προς το χώρο όσο και ως προς το χρόνο. Δεν είναι εύκολο να συνυπάρχουν για ολόκληρα 24ωρα όλα τα μέλη μιας οικογένειας και να χρειάζονται ταυτόχρονη πρόσβαση σε υπολογιστές, ησυχία, ιδιωτικότητα και πολλά άλλα. Οι εντάσεις που παρατηρούνται πλέον είναι περισσότερες καθώς με μεγαλύτερη ευκολία θα πυροδοτηθεί μία σύγκρουση και θα δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις σε κάτι που παλιότερα θα τελείωνε με μια απλή διαφωνία. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία και την Ισπανία διαπιστώθηκε ότι κατά τη διάρκεια της καραντίνας υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών με κυριότερες τη δυσκολία συγκέντρωσης στα καθήκοντά τους, τη νευρικότητα, την ευερεθιστότητα και το άγχος.
Τα πορίσματα της παραπάνω μελέτης τονίζουν μια τρίτη αλλαγή που έχει πραγματωθεί μέσα στους κόλπους της οικογένειας και που δεν είναι άλλη από την κοινωνική απομόνωση και τη νέα μορφή που έχουν πάρει οι διαπροσωπικές σχέσεις. Τόσο τα παιδιά και οι έφηβοι όσο και οι ενήλικες αποθαρρύνονται να δουν φίλους και συγγενείς με συνέπεια να νιώθουν ότι χάνουν ένα πολύτιμο κομμάτι της προσωπικής τους ζωής. Ο ελεύθερος χρόνος που έχουν πρέπει να αξιοποιηθεί με δραστηριότητες εντός σπιτιού και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο ούτε αποτελεί πρώτη επιλογή για όλους. Γονείς και παιδιά καλούνται να συνεργαστούν προκειμένου να διαχειριστούν όσο πιο παραγωγικά γίνεται αυτήν την κρίση αλλά και να παραμείνουν μεταξύ τους συνδεδεμένοι ελπίζοντας πως σύντομα θα επανέλθουν στην κανονικότητα που τόσο επιθυμούν.
Μια άλλη αλλαγή που προέκυψε μέσα στην καραντίνα είναι ότι πολλοί γονείς κατάφεραν επιτέλους να βρουν και να διασφαλίσουν χρόνο για να τον περάσουν μέσα στο σπίτι και παρέα με τα παιδιά τους. Παιδιά που παραπονιόντουσαν ότι δεν χορταίνουν τους γονείς τους και γονείς που ένιωθαν ενοχές για τον ελάχιστο χρόνο που αφιέρωναν στα παιδιά τους το βράδυ ή το Σαββατοκύριακο είναι πλέον ευχαριστημένοι. Ας μην ξεχνάμε πως οι γονείς διαδραματίζουν έτσι κι αλλιώς έναν πολύ ξεχωριστό και σημαντικό ρόλο στην προσωπική εξέλιξη των παιδιών τους και είναι αυτοί που ακόμα και τώρα οφείλουν να καθρεφτίσουν ώριμους τρόπους αντιμετώπισης μιας τόσο δύσκολης κατάστασης. Με άλλα λόγια όταν οι γονείς δείχνουν εμπράκτως πως ξέρουν να διαχειρίζονται και να ελέγχουν τα δικά τους αρνητικά συναισθήματα, όπως το θυμό τους, το φόβο τους, τη θλίψη τους, τότε και τα παιδιά μαθαίνουν να αντέχουν οποιοδήποτε ψυχοπιεστικό γεγονός προσπαθώντας να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και να το νοηματοδοτήσουν θετικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μέρες που ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην ψυχή μας και στο μυαλό μας. Κάθε ένας μας θα έχει να θυμάται κάτι διαφορετικό και θα αφηγείται αυτήν την εμπειρία με το δικό του χρώμα. Η οικογένεια μπορεί σίγουρα να βγει πιο δυνατή μέσα από όλο αυτό αρκεί να παραμείνει ενωμένη, ψύχραιμη, χωρίς γνωστικές διαστρεβλώσεις και συναισθηματικές υπερβολές. Άλλωστε η ψυχική ανθεκτικότητα είναι το ψυχικό πλεονέκτημα που διαθέτει ο άνθρωπος καθώς σύμφωνα με το Νίκο Καζαντζάκη η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν ενώ ο άνθρωπος αντέχει.
Γραφείο Τύπου ΠΑΟΚ
Ακολουθήστε μας στα social media για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα νέα του Συλλόγου μας:
Facebook
Instagram
Youtube
Twitter