Συνεχίζουμε μέσω του acpaok.gr την σειρά άρθρων για μία ακόμα Δευτέρα, με την εθελοντική συμβολή της κορυφαίας στο είδος της, έγκριτης και έγκυρης ψυχοθεραπεύτριας, κ. Νέλης Βυζαντιάδου, την οποία ευχαριστούμε για την πολύτιμη προσφορά της, στο κοινωνικό έργο που θέλει να παράγει η επίσημη ιστοσελίδα του Σωματείου μας.
Ν. Βυζαντιάδου: «Ο άθλος της εμπιστοσύνης»
Το να έχεις παιδί και μάλιστα έφηβο παιδί είναι μια πρόκληση αλλά και για πολλούς γονείς μια κατάσταση, που πυροδοτεί πολλά και ποικίλα συναισθήματα. Πολλοί είναι εκείνοι, που στην ιδέα και μόνο της εφηβείας τρομοκρατούνται και πιστεύουν προκαταβολικά ότι δε θα τα καταφέρουν.
Οι περισσότεροι γονείς ενός έφηβου παιδιού επιθυμούν να βλέπουν το παιδί τους να παίρνει τις πιο σωστές και συμφέρουσες αποφάσεις έτσι ώστε να μπορούν να το εμπιστευθούν. Με άλλα λόγια η εμπιστοσύνη του γονιού προς το παιδί του καθορίζεται, σε σημαντικό βαθμό, από τα αποτελέσματα των δράσεων και αποφάσεων του ίδιου του παιδιού. Εάν, για παράδειγμα, συνηθίζει να παίρνει αποφάσεις, που δίνουν χαρά στους γονείς του και έχουν την έγκρισή τους, τότε το παιδί θεωρείται άξιο εμπιστοσύνης ενώ αν συμβεί το αντίθετο τότε ο γονιός σπεύδει να θυμίσει στο παιδί πως εκείνος τον προειδοποιούσε αλλά το παιδί δεν τον άκουγε.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι θα έρθουν πολλές φορές που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αποφάσεις και ενέργειες των παιδιών, οι οποίες ούτε θα συμφωνούν μαζί μας ούτε θα μας κάνουν χαρούμενους αλλά πολύ απλά θα πρέπει να τις σεβαστούμε. Πρέπει, όμως, να αναλογιστούμε με ποιόν τρόπο διδάσκουμε και καθρεφτίζουμε εμείς οι ίδιοι στο παιδί μας την εμπιστοσύνη.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι το παιδί, με το που έρχεται στον κόσμο, μπαίνει άθελά του σε μία θέση εμπιστοσύνης καθώς από εμάς και τις πράξεις μας εξαρτάται τόσο η φυσική όσο και η συναισθηματική του επιβίωση. Μας εμπιστεύεται, θέλοντας και μη, σε πολλούς ρόλους, όπως αυτόν του φροντιστή, του προστάτη, του βοηθού, του φύλακα και του παιδαγωγού.
Η εμπιστοσύνη αυτή αυξάνεται χρόνο με το χρόνο εάν ο γονιός συμπεριφέρεται με ανάλογο τρόπο, που εμπνέει και δικαιολογεί την εμπιστοσύνη του παιδιού του.
Πότε μπορεί αλήθεια το παιδί μου να με εμπιστευθεί;
-
Όταν τηρώ τις υποσχέσεις, που του δίνω, χωρίς να τις παίρνω πίσω ή να προσποιούμαι ότι τις ξέχασα
-
Όταν είμαι συνεπής και σταθερός στη συμπεριφορά μου απέναντί του αποφεύγοντας να του στέλνω διπλά μηνύματα
-
Όταν του εξηγώ με απλά και ξεκάθαρα λόγια τι συνέβη σε περίπτωση που δεν τήρησα μία υπόσχεση, που του είχα δώσει και σπεύδω να πραγματοποιήσω αυτό, που του είχα υποσχεθεί
-
Όταν είμαι ειλικρινής και αποφεύγω τα ψέματα, ακόμη και τα λεγόμενα αθώα ψέματα, προκειμένου να μη βρεθώ σε δύσκολη θέση
-
Όταν τηρώ τους κανόνες, που έχω ήδη θέσει στο παιδί μου
Είναι πραγματικά αστείο να περιμένουμε από το παιδί και μάλιστα από έναν έφηβο, που διακατέχεται από την ανάγκη να επαναπροσδιορίσει τις αξίες και τις αντιλήψεις του χωρίς να μπορεί να ανήκει στον κόσμο των ενηλίκων αλλά και νιώθοντας ότι δεν είναι πια παιδί, να συμπεριφερθεί με τρόπο, που είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν, με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εμείς.
Αυτό, λοιπόν, που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δείχνουμε με αυθεντικότητα το πόσο εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και πόσο αξίζουμε την εμπιστοσύνη του παιδιού μας ώστε να μπορεί κι εκείνο, με τη σειρά του, να εμπιστευθεί τον εαυτό του και να διεκδικήσει την εμπιστοσύνη μας.
Γραφείο Τύπου ΠΑΟΚ
Ακολουθήστε μας στα social media για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα νέα του Συλλόγου μας:
Facebook
Instagram
Youtube
Twitter